Vitaminen
Vitaminen en mineralen behoren tot de zgn. micro-nutrienten die nodig zijn voor de opbouw en instandhouding van ons lichaam. De eerste ontdekking van het nut van vitamine was ongeveer 3500 jaar geleden toen de oude Egyptenaren vaststelden dat nachtblindheid kon worden behandeld met specifieke voedingsmiddelen. In dit geval gaat het om wortelen dat van nature veel vitamine A en beta-caroteen (pro-vitamine A) bevat.
Vitamine A is goed voor de ogen en de groei. De acht B-vitaminen diene voor het zenuwstelsel en de huid. Vitamine C is goed voor de weerstand, stevige cellen en wondgenezing. Vitamine D is voor tanden en botten. Vitamine E is voor de rode bloedcellen en het spierweefsel. Vitamine K is voor het stollen van het bloed. Overmatig gebruik van vitamine K,A,D en E kan schadelijk zijn voor de gezondheid, omdat ze stapelbaar zijn en het overschot in het lichaam blijft. Een teveel aan vitamine B en C verlaat het lichaam via de urine.
Naast vitaminen zijn ook mineralen nodig voor het goed functioneren van het lichaam. Het verschil tussen beiden is puur scheikundig. Mineralen zijn anorganisch, ze bevatten geen koolstof. De belangrijkste mineralen zijn: calcium, chloor, fosfor, kalium, magnesium, natrium en zwavel. Daarnaast zijn er nog zogenaamde sporenelementen, waarvan het lichaam weinig nodig heeft: chroom, fluor, ijzer, jodium, kobalt, koper, mangaan, molybdeen, selenium, tin, vanadium en zink.